فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 9، شماره 2، تابستان 95 ، شماره پی در پی 32

شعر رضوی مشخصه ای سبکی در شعر کودکانۀ دهۀ هشتاد و تحلیل زیبایی شناسی آن

صفحه (226 - 242)
ابراهیم واشقانی فراهانی (نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله : تیر 1394
تاریخ پذیرش قطعی مقاله : شهریور 1395

چکیده
حضرت علی بن موسی(148-203هـ.ق.) که با عنوان امام رضا(ع) هشتمین امام شیعیان دوازده امامی به شمار میرود، گذشته از امامان اول و سوم شیعه، بیش از دیگر امامان مورد توجه ایرانیان بوده است و تجلی این توجه را میتوان در قدمت و کثرت مدایح رضوی در شعر پارسی بازجست. توجه به امام رضا(ع) نه تنها در بدنۀ اصلی شعر پارسی یعنی شعر بزرگسالان به وفور دیده میشود، بلکه در شعر کودک نیز بویژه در دهه های اخیر، حضوری وسیع یافته است. هدف از نگارش این مقاله، توصیف زیبایی شناسی شعر رضوی در متون منظوم ادبیات کودکان است. گسترۀ مطالعه نیز آثار منظوم شاعران معاصر حوزۀ کودکان است که به لحاظ موضوعی در قلمرو شعر رضوی قرار گیرد. از آنجا که شعر رضوی، زیرمجموعه ای از ادب آیینی است، به مانند دیگر حوزه های ادب آیینی، پیوندهای مکرر و متراکم تلمیحی با قرآن، حدیث و اخبار تاریخی دارد و حتی کودکانه بودن شعر نیز نتوانسته موجب کاستی یا قطع این پیوندها شود. بنابراین به رغم گرایش صوری مباحث زیبایی شناسی، بخشی هرچند کوتاه به بخش تلمیحات اختصاص داده شد.

کلمات کلیدی
امام رضا(ع) , شعر کودک , زیبایی‌شناسی , نقد